WIELKI PIĄTEK – dramatyczny dzień sądu, męki i śmierci Chrystusa. W tym dniu nie sprawuje się Mszy św. lecz liturgię Męki Pańskiej. est ot dzień wielkiego smutku dla chrześcijanina.Celebrans i asysta wchodzą w ciszy. Przed ołtarzem celebrans przez chwilę leży krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane było proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czytany był z podziałem na role opis Męki Pańskiej według św. Jana.
- Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół polecał Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Szczególnie przejmujące były modlitwy o jedność chrześcijan, za Żydów i za niewierzących.
- Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej była adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.
- Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego.
